1) ياد خدا: «اقم الصلوة لذكري» نماز را براي ياد من بپا دار.



[ صفحه 313]



2) مصونيت از گناه: «ان الصلوة تنهي عن الفحشاء و المنكر» [1] به راستي كه نماز از فحشاء و منكر باز مي دارد.

3) استقامت در برابر شدائد: «و استعينوا بالصبر و الصلوة» و از صبر و نماز استمداد بجوئيد.

4) رمز وحدت: «و اركعوا مع الراكعين» كه به بعد اجتماعي نماز و نقش شگرف آن اشاره شده است.

5) ايجاد تعلم: دقت عجيب و شگفت انگيزي كه در مورد اوقات نماز در آيين مقدس اسلام به كار رفته، هر انسان صاحب رشدي را به اهميت تعلم در زندگي متوجه مي كند و انسان را متعلم بار مي آورد به رعايت تعلم در تمام شئون زندگي وا مي دارد.

6) ايجاد بهداشت و سلامت انسان [2] : گر چه پاكي و طهارت در نماز بيشتر ناظر بر بعد روحي و معنوي انسان است چنانچه پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند «اگر در خانه يكي از شما نهري باشد و هر روز پنج بار خود را در آن بشوئيد آيا از آلودگي چيزي در بدن شما باقي مي ماند؟ گفتند: نه! فرمود: نماز مثل همان نهر جاري است «هر گاه شخص نماز مي گزارد از گناه پاك مي شود» ولي با توجه به آداب مقدماتي نماز مانند وضو و غسل و لزوم طهارت بدن و لباس در نماز، نمازگزار ناگزير از نظافت و پاكيزگي ظاهر نيز برخوردار مي شود كه در سلامت و بهداشت او تأثير بسيار دارد.

7) درمان اخلاقي: چون بشر در معرض آفات اخلاقي و بيماري هاي رواني است خداوند بوسيله نماز و زكات ها و روزه ها، بندگان مؤمن خود را از اين آفات حراست و نگهباني مي كند و نماز دست ها و پاها را از گناه باز مي دارد و چشم ها را از خيرگي بازداشته و به آنها خشوع مي بخشد، نفوس را آرام مي گرداند، دلها را متواضع مي نمايند و باد دماغ را زايل مي سازد. [3] .