بدان كه نماز شرط قبولي اعمال است؛ اگر قبول شد تمام اعمال انسان قبول مي شود و اگر خدايي ناكرده رد شد، هيچ عملي حتي اگر جهاد و مبارزه سخت در راه خدا باشد، قبول درگاه حضرت ابديت نمي شود. پس بايد ديد در انجام اين فريضه كه انجام آن شرط مسلماني و ترك آن به منزله كفر به خداست چگونه عمل مي كنيد و چقدر در انجام آن با حضور قلب كامل و خاطر آسوده كوشا هستيد و به چه ميزان ذهن را از مسائل گوناگون در نماز دور مي كنيد و متوجه نيايش با خداوند مي شويد؟ و سپس سعي كنيد در هنگام خواندن نماز طوري عمل نكنيد كه نماز شما به خودتان برگردانده شود و نماز در پيشگاه خداوند از شما شكايت كند و آن كساني كه نه تنها نماز نمي خواندند بلكه در نمازشان سستي و بي مبادلاتي به خرج داده اند وعده ي خداوند عزيز و بزرگوار براي آنها «ويل الجهنم» است. و وعده ي خداوند حق و حتم است.

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم) «ركعتان مقصدتان في تفكر خير من قيام ليلة و القلب ماه» دو ركعت نماز متوسط حال كه با فكر و انديشه انجام گيرد بهتر است از يك شب به عبادت ايستادن در حالتي كه قلب از انديشه عبادت غافل باشد.

قال الصادق (عليه السلام): «لاتنال شفاعتنا من استخف بصلوته»