در ميان اعمال عبادي نماز برجستگي و درخشندگي خاصي دارد و جلوه ي روشن تر عبادت و پرستش خدا به حساب مي آيد اوصاف نماز، فلسفه و حكمتش، فايده و آثارش، شرايط و آدابش، مكان و زمانش در آيات و روايات بسياري آمده كه پرداختن به آنها بسي طولاني خواهد شد به همين قدر اكتفا مي كنم كه بگويم نماز بزرگترين عبادت و مهمترين سفارش انبياء و پيمان خدا با مردم و



[ صفحه 304]



وسيله شكر و سپاس از نعمت هاي الهي، ستون دين، كليد بهشت، وسيله سنجش مردم و از بين برنده گناهان و پاك كننده دل و جان انسان، اولين سؤال در قيامت، زنده نگه داشتن آيين توحيدي حضرت ابراهيم (عليه السلام) و سنت رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم)، كوبنده شيطان و مأيوس كننده اوست.

پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده است، همين كه انسان در نماز به غير خدا توجه مي كند خداوند به او خطاب مي كند: به چه كسي توجه داري؟ آيا پروردگاري جز من سراغ داري؟ آيا جز من، مراقب و ناظري در كار است؟ آيا به بخشنده اي جز من دل بسته اي؟... اگر توجه به من داشته باشي من و فرشتگانم به تو توجه داريم. حضرت عيسي در گهواره مي گويد: خدايم مرا به نماز و زكات توصيه كرده است. آري حضور شاكرانه و عابدانه در برابر پروردگار دل پاكي مي خواهد و نيتي خالص! حضرت موسي كليم الله براي اولين بار طنين دلرباي صداي معشوق را بدين گونه شنيد: «يا موسي... انني انا الله لا اله الا انا فاعبدني و اقم لصلوة لذكري» اي موسي! منم خداي يكتا، خدايي جز من نيست، پس مرا اطاعت كن و در مسير عبادت من قرار گير و نماز را به خاطر ياد من به پاي دار.