امام علي (عليه السلام) فرمود: خدايا عبادت من نه از روي طمع به بهشت يا ترس از دوزخ است، بلكه تو را شايسته عبادت يافته و مي پرستم.

پيامبر اسلام (ص) فرمود: نماز اولين سؤال در قيامت است.

امام رضا (ع) فرمود: وضو، يك ادب در برابر خداست تا بنده، هنگام نماز وقتي در برابر خدا مي ايستد، پاك باشد.



از دست و زبان كه برآيد

كز عهده شكرش به درآيد



حضرت ابراهيم (ع) فرمود: «ربنا اني اسكنت من ذريتي بواد غير ذي زرع عند بيتك المحرم ربنا ليقيموا الصلوة» [1] يعني؛ «پروردگارا! من زن و فرزند خود را در بياباني خشك و سوزان در كنار خانه تو قرار دادم، پروردگارا براي اينكه نماز به پاي دارند.

حضرت عيسي لحظاتي چند پس از ولادت فرمود: «قال اني عبدالله اتاني الكتاب و جعلني مباركا اينما كنت و اوصاني بالصلوة» همانا من بنده خدايم، به من كتاب آسماني عنايت شده و به شرف نبوت آراسته ام و هر كجا باشم براي جهانيان مايه بركت و رحمتم، من تا زنده ام دستور دارم نماز را به پاي دارم...

رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايد: ياد كننده خداوند در ميان غافلان، همچون زنده اي در ميان مردگان است و همانند درختي سبز در ميان گياهان خشك، و نيز به سان جنگجويي است كه در بين فراريان به جنگ ايستد.



[ صفحه 290]



قال علي (عليه السلام): «اقام الصلوة فانها المله» يعني به پاي داشتن نماز علامت دين است. [2] .

و قال علي (عليه السلام): «ما اهمني ذنب امهلت بعده حتي اصلي ركعتين و أسال الله العافية.» [3] .

يعني به كاري كه فرصت دارم پس از آن دو ركعت نماز بخوانم و از خدا درخواست عافيت كنم اهميت نمي دهم.