1- گنجانيدن تبيين اهداف نماز و اسرار آن و حتي آموزش عملي در كلاس، در دو واحد درسي به عنوان دروس اصلي در تمام رشته هاي دانشگاهي، از سوي مجامع علمي.

2- در برنامه ريزي كلاس هاي درسي از سوي دانشگاه، در اوقات نماز هيچ كلاسي حتي جبراني و



[ صفحه 262]



كمكي و... واقع نشود.

3- حضور استادان و پرسنل اجرايي دانشگاه در نماز موجب تشويق دانشجويان به نماز است.

4- وجود نمازخانه يا مسجدي در شأن مراكز علمي، با امكانات فصلي، در تمام مراكز علمي در اولويت قرار گيرد.

5- محل هايي مخصوص وضو گرفتن در كنار نمازخانه ها وجود داشته باشد تا آمادگي براي نماز با مشكل مواجه نشود.

6- در هر ترم از سوي دانشگاه يا استادان، در هر كلاس دانشجويي به عنوان دانشجوي نمازگزار انتخاب گردد و تشويق شود.

7- برگزاري نمايشگاه هاي نقاشي، قصه، خاطره و يا نمايش فيلم هاي سينمايي در موضوع نماز و مسابقات نماز براي دانشجويان، استادان و پرسنل دانشگاه.

8- حضور امام جماعت دائمي در نمازخانه هاي دانشگاه (نه به صورت موقت و يا استفاده از بعضي كاركنان يا دانشجويان براي امامت جماعت).

9- نصب تابلوهاي مفيدي در موضوع نماز، در محل هاي پرتردد دانشگاهي به صورت نوشته يا تصويري.

10- از طرف معاونت امور اساتيد معارف يا نهاد رهبري، استادان كوشا در امر نماز، در حضور نمازگزاران و دانشجويان تشويق شوند.

11- هر كدام از رؤساي دانشگاه بيشتر در اين امر تلاش كند از سوي ستاد اقامه نماز به عنوان دانشگاه برتر در رابطه با اهتمام نسبت به نماز، معرفي شود و در سطح وزارتخانه اين تشويق همگاني شود.

12- با صداي اذان تمام افراد در هر دانشگاه به سوي مسجد يا نمازخانه هدايت شوند و از عوامل بازدارنده مثل حضور در سالن غذاخوري، توزيع غذا، فروش كتاب يا كار اداري خودداري شود.

«و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته»



[ صفحه 263]