آفت بزرگ عبادت و هنر- كه هر دو به نوآوري و طراوت احتياج دارند، تكرار بدون فهم مباني است. «براي اقامت كنندگان دائمي در منطقه زيبا و نگهبانان دائمي آثار هنري كه مأموريت نگهداري آثار و تفتيش تماشاكنندگان را برعهده دارند، لذتي از تماشاي مكان زيبا و يا آثار برجسته ي هنري به وجود نمي آيد، مگر اينكه اين اشخاص يكنواختي و محدوديت ديدگاه خود را با تفكرات و تنوعات درون ذاتي خود از بين ببرند [1] .»