نگرش


Attitued.

نگرش، احساس يا حالتي است كه عمدتا شامل قضاوتهاي مثبت و منفي در مورد مردم، اشياء و



[ صفحه 16]



عقايد مي گردد. [1] .

اگر يك فرد، نگرش بخصوص دارد اين به آن معني است كه او احتمالا به شيوه هاي خاصي واكنش نشان مي دهد.

بطور كلي در جامعه، نظريات و عقايد (و بعضي از موارد تعصبات) درباره بيماريهاي مختلف وجود دارد. اين اعتقادات و گرايشها براي پيشگيري در هر سطحي در برنامه بهداشتي جهت كنترل بيماريها كمك يا سد كننده هستند. [2] .

تغيير در گرايش يك فرآيند يادگيري است. جهت برقراري ارتباط مؤثر به فرد، موضوع را به امور ذهني مانند موافق - مخالف- خوب- بد- مطلوب و نامطلوب تبديل و درجه بندي مي كند و بعد از تشكيل قضاوت خويش گرايش خود را شكل مي دهد.

گرايش نشان دهنده تمايل جنسي و رواني فرد در مورد هر چيزي كه در پيرامونش قرار دارد مي باشد. گرايشها پايه هاي استنباط براي مشاهده ثبات رفتار در بين افراد مي باشد. [3] .

گرايشها به تنهايي نشان مي دهد كه مردم به انجام چه كاري علاقه دارند و از كدام خودداري مي كنند و نيز طريقه انجام آنها را به همان اندازه گفته هاي مردم باز مي نماياند.

در تشكيل گرايشها، عوامل دروني و بيروني متعددي مشاركت دارند. عوامل دروني اشاره به انگيزه ها، ادراكات، تصورات، ارزشهاي افراد و غيره دارند و منظور از عوامل بيروني، گرايشهاي ديگران، ارزشها، آداب و رسوم و باورهاي جمعي هستند. [4] .


پاورقي

[1] تابلور، «اصول پرستاري»، بخش يك. ترجمه گروه مترجمين دانشكده پرستاري مامائي شهيد بهشتي. تهران انتشارات بشري 1375. ص 56.

[2] راما چاندران، ل. «آموزش بهداشت.» ترجمه فروغ شفيعي و اذن الله آذرگشپ. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، سال 1374.

[3] پريوش حلم سرشت و اسماعيل دل پيشه. «آموزش بهداشت و اولويت هاي بهداشتي جهت آموزش». تهران. انتشارات چهره: سال 1374 ص 31 تا 35.

[4] پريوش حلم سرشت و اسماعيل دل پيشه. «آموزش بهداشت و اولويت هاي بهداشتي جهت آموزش». تهران. انتشارات چهره: سال 1374 ص 31 تا 35.


بازگشت