تمام تلاش والدين براي دين باوري و تربيت ديني بايد اين باشد كه فضاي خانه و خانواده سرشار از امنيت، محبت و آرامش باشد. هر يك از اعضا خانواده بايد در منزل احساس امنيت رواني كند، نوجوان و كودك بايد كانون خانواده را امن ترين محل و پناهگاه بداند تا راز دل خود را با ما در ميان نهد و از ما چاره جويي نمايد. اگر كودك يا نوجواني كار نادرستي انجام داد، نبايد به او گفت: «دوستت ندارم» يا: «تو ديگر دختر يا پسر من نيستي» يا: «من مادر تو نيستم» نبايد او را سرزنش يا تحقير كرد. اين گونه برخوردها هيچ كمكي به اصلاح نوجوان و كودك نمي كند بلكه موجب سرخوردگي و مختل شدن امنيت رواني او مي شود. بايد توضيح داد كه من اين قبيل رفتارها را دوست ندارم، يعني با جهل مبارزه كرد نه جاهل، معصومين عليهم السلام هم با جهل مبارزه مي كردند نه جاهل، در چنين فضايي است كه مي توان نوجوان و كودك را تربيت ديني كرد و به او فهماند كه اسلام در تمام اين زمينه ها الگو دارد.