نكته مهم اين است كه فرد با كسي همانند سازي مي كند كه با او «پيوند عاطفي» برقرار نمايد. هر چقدر پيوند عاطفي بين فرد و الگو، مربي و متربي بيشتر باشد، خصوصيات و صفات بيشتري از الگو را دروني مي كند.



[ صفحه 20]



بايستي در تربيت ديني اين نكته مطمح نظر مربيان باشد كه كودك و نوجوانان بطور مستمر در حال همسان سازي با الگوست. اگر فرد با شخصيت آسيب پذير و ضعيف همسان سازي كند، دچار نوعي رشد نايافتگي شخصيتي خواهد شد كه طبعاً ضعف شخصيتي، رفتارهاي ناپخته و نامناسبي را بروز مي دهد كه موجب عدم سازگاري فرد با محيط مي شود. متقابلاً همسان سازي فرد با شخصيت سالم و بهنجار موجب اكتساب صفات مطلوب شخصيتي و رفتاري در او خواهد شد. به عبارت ديگر، همانند سازي والگو پذيري، مسير «بهنجاري» و «نابهنجاري» شخصيت كودك و نوجوان را تعيين مي كند. به همين دليل است كه «الگو گزيني» در روند تربيت بويژه تربيت ديني بسيار مهم و حياتي است.