اين ز نسرين اي ز نرگس تازه تر

در صفا از چشمه پرآوازه تر



گل اگر در جود و احسان سمبل است

شمه اي از بخشش تو در گل است





[ صفحه 29]





جامه سبزه به دشت ار دوخته است

ابر بهمن، از تو جود آموخته است



فيض و بخشش از تو آموزد نسيم

اي به برگ و بار، رحمن و رحيم



هر كه را از خوان جودت بهره اي است

مرد و زن، شاه و گدا، بي بهره كيست