شريف رضا مجد - دانش آموز



از ارتفاع نمازم تو را صدا كردم

تمام وسعت شب را خدا خدا كردم



نگاه خسته ي خود را به آسمان بردم

و اشك خويش نثار ستاره ها كردم



تو را به گرمي اين لحظه هاي اشراقي

مرا ببخش خدايا اگر خطا كردم



به شط جاري چشمان من نگاهي كن

ببين كه عشق چه كردست و من چها كردم



در آستانه ي رفتن، در انتهاي نماز

تمام پنجره ها را به نور واكردم





[ صفحه 24]