هنگام تأليف كتاب «رياض المسائل» زماني كه بحث قبله را مي نگاشت با مشكلي مواجه شد، زيرا علم هيئت را به خوبي نمي دانست. يكي از شاگردانش را كه در علم هيئت دستي داشت، دعوت كرد كه به خانه ي او بيايد و بعضي از مباحث هيئت را كه با بحث قبله ارتباط داشت به او بياموزد.

آن شخص بدون توجه به رعايت احترام و در نظر گرفتن شأن استاد، گفت، همان گونه كه شاگردان كتاب به دست گرفته به خدمت استاد مي رسند، استاد نيز بايد كتاب به دست گرفته و براي ياد گرفتن هيئت به منزل ما بيايد!!!

استاد گفت: ما از اين كار دريغ نداريم اما وقتي از خانه خارج شوم با ازدحام و مراجعه بيش از حد مردم مواجه خواهم شد و از اين جهت كار مشكل مي شود.

در هر حال، استاد سيد علي طباطبايي از اين برخورد بسيار دلگير شد و شب را تا صبح در حرم امام حسين عليه السلام به عبادت و تضرع گذراند و از خدا خواست كه به بركت وجود حضرت سيدالشهداء عليه السلام مطالب ضروري در علم هيئت را بر او افاضه فرمايد: و چنين نيز شد و ايشان بدون آن كه علم هيئت را نزد كسي بياموزد، مباحث قبله را بدون برخورد با مشكل علمي نوشت. [1] .



آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند

آيا بود كه گوشه چشمي به ما كنند





[ صفحه 86]





دردم نهفته به ز طبيبان مدعي

باشد كه از خزانه ي غيبش دوا كنند



بي معرفت مباش كه در من يزيد عشق

اهل نظر معامله با آشنا كنند



«حافظ»