سيد محمد معروف به صاحب مدارك و شيخ حسن، مشهور به صاحب معالم، هر دو از شاگردان مقدس اردبيلي و تربيت يافتگان در مكتب آن عالم وارسته هستند. اين دو بزرگوار همكار و رهيار و دوستدار همديگر بودند، نسبت به هم علاقمند و محبت و تواضع بسيار داشتند.

اگر يكي از آنها زودتر به مسجد براي نماز مي رسيد و نماز را شروع مي كرد آن ديگري مي آمد و پشت سر او نماز را با جماعت مي خواند، يا در كرسي درس، اگر يكي زودتر كلاس درس را آغاز مي كرد آن ديگري مي آمد و در مجلس درس او مثل ديگران شركت مي كرد و يا هر زمان كه مطلبي را مي نوشتند به همديگر عرضه مي نمودند تا اشكالات آن را رفع كنند. [1] .



چنين كنند بزرگان چو كرد بايد كار