از حوادث مهم روزگار فيصل، حمله سه كشور فرانسه، انگليس و اسرائيل به مصر بود، مردم عراق با شنيدن اين خبر به خيابانها ريختند و با شعارهاي نابود باد استعمار به حمايت از مصر پرداختند. نيروهاي دولتي به تظاهر كنندگان حمله كرده، گروهي را مجروح و عده اي را زنداني كردند.

آيةالله سيد محسن حكيم كه از اين حادثه به شدت اندوهگين شده بود به شاه عراق چنين نوشت:

«حضرت پادشاه - بغداد

خونريزي و وحشي گري كه در نجف اشرف رخ داد، بسيار عمل پست و نادرستي بوده است. بسيار متأسفيم كه دولت اقدام به چنين كاري كرده است مردم نيز از اين كردار دولت متنفر و منزجرند.»

نجف - محسن طباطبايي حكيم

و چون دريافت كه دولت نسبت به آزادي زندانيان اقدام نمي كند، به عنوان اعتراض در نماز جماعت حاضر نشد. در پي اين حركت مرجعيت



[ صفحه 45]



شيعه، استادان حوزه و ائمه ي جماعات نمازهاي مساجد را تعطيل كردند.

بدين ترتيب موجي از اعتراض و اعتصاب، بيشتر شهرها را دربر گرفت. فيصل كه زمان را به سود خود نمي ديد، رؤساي مجالس ملي و سنا را با اين نامه به نجف فرستاد:

«حضرت علامه حجةالاسلام آقاي سيد محسن طباطبايي حكيم، سلام، رحمت و درود خدا بر شما باد. اما بعد خبر تلگراف شما به ما رسيد ما از جريان تأسف آور نجف اشرف كه شهر مقدسي است متأسفيم و امر كرديم اقدامات قانوني به عمل آيد.

والسلام عليكم - فيصل

بغداد - سوم كانون اول 1956

29 ربيع الثاني 1376

حكيم پس از ملاقات با فرستادگان شاه و دريافت قول آزادي زندانيان، سرانجام به اعتصاب يك هفته اي پايان داد و اندكي بعد زندانيان آزاد شدند. [1] .