آهنگ وحدت آفريني و آرزوي اتحاد و اخوت ميان مسلمانان، هميشه آرمان عالمان بيدار و مصلحان آگاه بوده و هست. حكايت آيةالله خوانساري هم در اين خصوص همان حديث آرزومندي و از الطاف خداوندي است.

آن سال، سفر آيةالله خوانساري به سوي خانه خدا و ديار حضرت دوست، به تنهايي نبود بلكه گروه انبوهي از شيعيان گرد او را گرفته بودند تا از راهنمايي هاي ايشان بهره مند و از انفاس قدسي او كامياب گردند...

بسياري از شيعيان و پيروان اهل بيت عليه السلام كه در آن سال، موسم حج را در عربستان سپري مي كردند حضرت آيةالله خوانساري را مي شناختند. آنان با اصرار تمام از او مي خواستند كه براي شيعيان نماز جماعت برپا كند اما آيةالله خوانساري نه تنها به اين درخواست آنها جواب مثبت نداد بلكه با اقدام حكيمانه ي خويش كه حاكي از روح پاك و نيت خدايي او بود درسي بزرگ و كارساز و خداپسندي را به آن ها گوشزد كرد.



[ صفحه 37]



آيةالله خوانساري پس از اين درخواست عوامانه و تفرقه اندازي كه مطرح شد، از همان روز، تا زماني كه در آنجا بود، خود با پاي پياده مي رفت و در نماز اهل سنت شركت مي كرد و پشت سر برادران سني مذهب به پيشنماز آنها اقتدا مي كرد. [1] .



آنچه دامن مي زند بر هر خلاف

اختلاف است، اختلاف است، اختلاف



آنچه بر ما منت عزت نهاد

اتحاد است، اتحاد است، اتحاد