تشخيص
مهدي اخوان ثالث گويد:
چون درختي، اندر اَقصاي زمستانم
ريخته ديري است
هرچه بودم ياد و بودم مرگ
باد، با نرمك نسيمي چون نماز شعله ي بيمار لرزيدن
برگ چونان صخره ي كرّي، نلرزيدن
(آخر شاهنامه / 108)
بازگشت