گفتيم كه عبادت، ثناي معبود است و در ميان عبادات، نماز ويژگي خاصي دارد كه مي توان از طريق آن خداوند را به صفات و اسماي مختلفي تقديس كرد و ثنا گفت.

اين نكته نيز در فطرت همگان وجود دارد كه از منعم بايد تشكر و قدرداني كرد. براي قدرداني از خداوند، چه بايد كرد؟ اين نكته توقيفي است؛ يعني نوع عبادات را خداوند، خود معين مي كند. اين گونه نيست كه ما از خود ابتكار داشته باشيم. اصلا انسان اجازه ابتكار در مسائل شرعي ندارد. حتي فقها نيز اين كار را نمي كنند. اين نكته را بدعت يا تشريع گويند. بدعت به اين معناست كه امري را كه جزو دين نيست، به دين انتساب دهيم. از اين رو، در مورد آن چه نمي دانيم جزو دين است يا نه، بايد سؤال كنيم و از خودمان چيزي نگوييم.



[ صفحه 64]