در دعاي ندبه وقتي جريان دعا به حضرت صاحب الزمان (عج) مي رسد، چنين عبارتي آمده است: «يا ابن من دنا فتدلي فكان قاب قوسين أو أدني دنوا و اقترابا من العلي الأعلي»؛ [1] يعني مي خواهيم از جدايي امام عصر (عج) ناله كنيم و آرزوي وصال داشته باشيم، اين آخرين سخن انسان است، گويا كامل ترين مقامي است كه در مورد بنده وجود دارد. در قرآن شريف نيز درباره ي معراج پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله آمده است:

(ثم دنا فتدلي فكان قاب قوسين أو أدني)؛ [2] .

سپس نزديك و نزديك تر شد تا جايي كه به اندازه ي دو كمان يا نزديك تر شد.

اين درخواست، مرتبه ي بسيار بلندي است و به همه كس داده نمي شود، حتي انبياي اولواالعزم اما مي توان به آن نزديك شد.

حضرت امام خميني قدس سره مي فرمايد:



[ صفحه 51]



خداوندا اين نورانيت و بصيرت قلوب كه اوليا از تو خواستند و خواهش نمودند كه به نورانيت آن، واصل به تو شوند، چه بصيرتي است؟ بارالها، اين حجب نور كه در لسان ائمه ي معصومين عليهم السلام ما متداول است، چيست؟ اين معدن عظمت و جلال و عز قدس و كمال چه چيزي است كه غايت مقصد آن بزرگواران است، و ما تا آخر از فهم علمي آن هم محروميم، تا چه رسد به ذوق آن و شهود آن؟ خداوندا، ما كه بندگان سيه روي سيه روزگاريم، جز خور و خواب و بغض و شهوت از چيز ديگر اطلاع نداريم و در فكر اطلاع هم نيستيم، تو خود نظر لطفي به ما كن و ما را از اين خواب بيدار و از اين مستي هشيار فرما. [3] .

ما هنوز به اين نور نرسيده ايم، اما ائمه ي معصومين عليهم السلام بدان رسيده اند، با اين حال، همين نور را نيز حجاب مي دانند. در ادامه حضرت امام قدس سره مي فرمايد: «در هر صورت براي اهلش همين يك حديث كفايت مي كند كه تمام عمر خود را صرف كنند براي تحصيل محبت الهي و اقبال وجه الله».

اگر انسان ارتباط خود را با خدا قوي كند، خواهد ديد كه محجوب و محروم نمي شود. برخي از نكات، بسيار عجيب است. از



[ صفحه 52]



يكي از بزرگان اهل معنا پرسيدم: علت اين كه عصرهاي جمعه دل انسان مي گيرد و غمگين مي شود چيست؟ فرمود:«چون در آن لحظه قلب مقدس امام عصر (عج) به سبب عرضه ي اعمال انسان ها، ناراحت و گرفته است، آدم و عالم متأثر مي شوند. او قلب و مدار وجود است.» پس بياييم ارتباط خود را قوي تر كنيم و رفاقت داشته باشيم؛ آن هم با كسي كه بيش از همه به او محتاجيم و به گردن ما حق دارد. امام عصر (عج) از تمام انبيا و اوصيائشان - به جز پيامبر خاتم صلي الله عليه و آله و وصي ايشان - برترند. ايشان بهترين ارتباط را با خداوند دارند. اين لطفي از الطاف الهي است كه ما از امت اين پيامبر و اين امام هستيم. در روايات آمده است كه انبياي گذشته اگر در جايي گرفتار مي شدند، به ائمه ي معصومين عليهم السلام متوسل مي شدند، ولي ما با اين كه جزو امت ايشان هستيم، اين قدر عقب افتاده ايم. به راستي چرا باب الله را رها كرده ايم؟

حضرت امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

من صلي ركعتين يعلم ما يقول فيهما انصرف و ليس بينه و بين الله ذنب الا غفر له؛ [4] .

كسي كه دو ركعت نماز بخواند در صورتي كه بداند چه مي گويد، پس از آن كه نمازش به پايان برسد، بين او و



[ صفحه 53]



خداوند گناهي نيست، مگر آن كه آمرزيده شده است.

البته به شرطي كه بداند چه مي گويد. بايد توجه كنيم كه حقيقت (اياك نعبد و اياك نستعين) [5] چيست و سعي كنيم خود را به اين حقيقت نزديك كنيم. بايد به راستي بندگي كنيم و براي خدا بنده ي خوبي باشيم. در روايت ديگري پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نيز فرمود:

ركعتان خفيفتان في تفكر خير من قيام ليلة؛ [6] .

دو ركعت خفيف با تفكر بهتر از عبادت يك شب است.

اگر انسان دو ركعت نماز با حال بخواند، بهتر از عبادت هاي شبانه روزي بدون توجه است. چون همين دو ركعت كوتاه باعث مي شود كه انسان آرام آرام بالا برود. به ويژه در ميان عبادات، نماز از اهميت بيش تري برخوردار است.