از جمله اموري كه در توجه به نماز و قبولي آن مؤثر است،سلام و صلوات بر پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله است، عامل موثر ديگر سلام به حضرت بقيةالله الاعظم (عج) است كه در دعاي ندبه آمده است: «اللهم... اجعل صلاتنا به مقبولة» [1] و سومين عامل مؤثر سلام به



[ صفحه 23]



حضرت امام حسين عليه السلام است، چون اقامه ي دين و نماز و آن چه از دين داريم، به سبب مجاهدت اباعبدالله الحسين عليه السلام است. وقتي اين كار را تجربه مي كنيم، لذت نماز را حقيقتا احساس خواهيم كرد. بسيار بد است كه انسان به نماز بايستد، اما نداند چه مي كند.

زماني كه مرحوم آيت الله شفتي رحمه الله از دنيا رفت، سراغ خدمت كار ايشان رفتند كه البته فرد ساده اي بود. سؤال كردند: آقاي شفتي را چگونه يافتي؟ گفت: آقا خيلي خوب بود، اما از نيمه ي شب به بعد ديوانه مي شد! ابتدا بسيار گريه مي كرد و بعد به نماز مي ايستاد. وقتي تكبير مي گفت، «الله اكبر» را خيلي مي كشيد. پرسيده بودند كه چرا آن را مي كشيد؟ ايشان پاسخ نمي داد. بعدها به يكي از افراد گفته بود كه هنگام تكبير نماز از خود بي خود مي شوم و ديگر نمي فهمم كه چه مي كنم؟

قدري بايد دل داد. اگر او را داشته باشيم، او نيز تا انتها با ما خواهد بود و گرنه محروم مي مانيم. براي حضور قلب در نماز، لازم است همواره به ياد خدا باشيم و هيچ گاه او را از ياد نبريم. حضرت اباعبدالله عليه السلام در ميدان كارزار و جنگ با دشمن و در سخت ترين موقعيت، نماز را رها نكرد. كسي كه خدا براي او مهم است، لحظه اي از ياد او غافل نمي شود. راوي مي گويد كه در آخرين لحظات بر حضرت وارد شدم و ديدم كه ايشان در گودي قتلگاه افتاده است. او



[ صفحه 24]



بهترين بستگان و ياران را از دست داده و شهادت آن ها را نظاره گر بوده و خود، آنان را به «خيمة الشهداء» آورده است. واقعا قابل تحمل نيست كه پدري شاهد كشته شدن فرزندش باشد، اما براي امام حسين عليه السلام چه قدر اين لحظات سخت تكرار شده و همه ي اين حوادث تلخ در يك نيم روز اتفاق افتاده است. حضرت علي اكبر عليه السلام در مقابل ديدگان پدر شهيد شد و حضرت علي اصغر عليه السلام نيز به روي دستان مبارك ايشان به شهادت رسيد. راوي در ادامه مي گويد: اما ديدم كه حضرت با تمام اين توصيفات، در آخرين لحظات، زير لب مي گويد: «صبرا علي قضائك يا رب لا اله سواك يا غياث المستغيثين؛ [2] در مقابل قضا و قدر تو شكيبا هستم، اي پروردگار! به جز تو خدايي نيست. اي فريادرس دادخواهان». حضرت، در اين لحظات نيز از ياد خدا غافل نيست.



[ صفحه 27]