پيامبر سر بر دامان علي نهاده بود كه جبرئيل نازل شد. صداي نرم و ملكوتي جبرئيل، گوشهاي پيامبر را نوازش داد. او «اذان» و «اقامه» نماز را بر پيامبر خواند. پيامبر سربرداشت و به چهره علي خيره شد. علي با مهرباني لبخند مي زد. پيامبر پرسيد:

- تو هم صداي اذان جبرئيل راشنيدي؟

علي با احترام جواب داد:

- بله يا رسول الله!

پيامبر هم لبخند زنان گفت:

- آن را به خاطر سپردي؟

علي كه حافظ قرآن بود و با دقت، اذان را از جبرئيل شنيده بود و آن را به خاطر سپرده بود، جواب داد:

- بله يا رسول الله!

پيامبر سرش را تكان داد و گفت:

- بلال را صدا كن و اذان و اقامه را به او تعليم بده!

مدتي بعد، اولين اذان اسلام، با صداي بلند و دلنشين بلال حبشي، فضاي مدينه را لبريز از ياد خدا كرد. [1] .