يكي از اركان اساسي اديان الهي و به ويژه اسلام، عبادت است. عبادت - در معناي خاص آن - يعني راز و نياز كردن با خداوند و نجوا گفتن با او. جوهر و جان عبادت، حضور قلب و توجه دل به خداست.

براي پيدايش عبادتي اين چنين، به شرايطي و عوامل فراواني نياز هست كه مكان عبادت يكي از آنهاست. مثلا نماز در كوچه و خيابان - حتي در صورتي كه صحيح باشد - نمي تواند با حضور قلب همراه باشد. اسلام با در نظر گرفتن مكاني به نام «مسجد» و وضع مقررات خاصي براي آن، در حقيقت مكان مناسبي را براي نماز و ارتباط بندگان با خداوند پيش بيني كرده است.

نام مسجد گواه درستي اين سخن است. مسجد يعني جاي سجده و كرنش در پيشگاه خداوند. و به سخني ديگر يعني جايگاه نماز و عبادت و تقرب جستن به خداوند متعال؛ زيرا سجده، برترين نمونه و شكل عبادت و بندگي است.