وارد شدن به مسجد براي كسي كه دهان و يا ديگر اعضاي بدن او بدبو باشد، مكروه است. بلكه اگر وارد شدن با چنين حالتي باعث اذيت و آزار مؤمنان شود، حرام است. در روايتي از اميرالمؤمنين عليه السلام آمده است:

«كسي كه غذاهاي بدبو خورده، نبايد وارد مسجد شود.» [1] .

در جانب مقابل، قرآن كريم و سخنان گهربار معصومان ما را فرمان مي دهد تا



[ صفحه 114]



آراسته و زينت كرده به خانه ي خدا وارد شويم. قرآن كريم مي فرمايد:

«اي فرزندان آدم! هنگام ورود به مسجد، زينت خود را همراه داشته باشيد.» [2] .

زينت، چيزي است كه انسان خود را با آن مي آرايد. بر پايه ي روايات معصومان عليهم السلام زينت عبارت است از: امام جماعت، لباس هاي نيكو، بررسي كفش ها به هنگام ورود در مسجد، عطر زدن، مرتب كردن موها و.... بديهي است آنچه در روايات آمده، مثال ها و مصداق هاي زينت است. بنابراين آراستن خود به هر گونه كه شرعا و عرفا نكوهيده نباشد، نوعي زينت كردن است.

در هنگام ورود به مسجد بهره برداري از زينت هاي معنوي را نبايد فراموش كرد. آراسته شدن به خلوص و پاكي، برترين زينتي است كه انسان بايد همراه با آن به خانه ي دوست وارد شود. در حديث قدسي آمده است كه:

«خداوند متعال به عيسي بن مريم وحي كرد كه به بني اسراييل بگو: جز با دل هاي پاك و ديدگان خاشع و دستان پاك به خانه هاي من وارد نشوند.» [3] .

آري سرمايه و زينت انسان مسجدي، قلب پاك و چشمان خداترس و دستان پاك و مبرا از ظلم و گناه است. طبيعي است كسي كه اين گونه زينت نكرده باشد، حتي اگر با نيكوترين زينت هاي ظاهري و مادي به مسجد وارد شود، صاحب خانه او را به حضور نمي پذيرد و به بارگاه انس و قرب خويش راه نمي دهد.