فقيهان شيعي، تكدي و سؤال در مسجد را يكي از مكروهات مسجد به شمار نياورده اند. شايد از آن رو كه مكروه بودن سؤال و تكدي، اختصاص به مسجد ندارد؛ بلكه تكدي در همه جا و به ويژه در مجالس عمومي و از آن جمله مسجد، مكروه است. در حديثي از امام صادق عليه السلام آمده است:

«پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: در مجالس و اجتماعات از امت من تقاضاي كمك نكنيد؛ اين كار باعث مي شود آنها را [چنانچه به شما كمك نكنند] بخيل بشمريد.» [1] .

البته نبايد از نظر دور داشت كه گر چه تكدي و سؤال در مسجد مكروه است، ولي بخشش به سائل مكروه نيست. از همين رو اميرالمؤمنين عليه السلام در حال نماز انگشتري خويش را به سائلي كه در مسجد تقاضاي كمك كرد، بخشيد. آيه ي 55 از سوره ي مائده در همين باره نازل شد و اخلاص علي بن ابي طالب را ستود. [2] .

همچنين حساب جمع آوري كمك هاي مردمي توسط امام جماعت و يا افراد نيكوكار براي نيازمندان و كارهاي خير را بايد از حساب تكدي و سؤال در مسجد جدا كرد؛ چه اين كار از نمونه هاي روشن تعاون بر بر و تقواست. گرچه جا دارد چنين كارهايي نيز تا آن جا كه ممكن است آبرومندانه و به گونه اي انجام گيرد كه باعث تشويش خاطر نماز گزاران نشود.



[ صفحه 110]