حفظ احترام خانه ي خدا ايجاب مي كند از ريختن آب دهان و اختلاط سينه و بيني در مسجد خودداري شود. در حديثي از اميرالمؤمنين عليه السلام آمده است:

«كسي كه به احترام مسجد از ريختن اخلاط سينه و بيني در آن خودداري كند، در روز قيامت با سرور و شادماني و در حالي كه كتاب اعمالش را در دست راست دارد، خداوند را ملاقات مي كند. مسجد، هنگامي كه كسي در آن خلط مي اندازد، از درد و ناراحتي به خود مي پيچد؛ همان گونه كه اگر يكي از شما را با چوب خيزران بزنند از درد به خود مي پيچيد.» [1] .

چنانكه از اين حديث و بسياري ديگر از احاديث استفاده مي شود، مسجد



[ صفحه 108]



موجودي داراي درك و شعور است؛ گر چه ما از درك اين حقيقت ناتوانيم.

در برخي روايات توصيه شده كه اگر كسي آب دهان و يا بيني در مسجد انداخت، آن را به حال خود رها نكند، بلكه اقدام به دفن و پوشيدن آن نمايد. در حديث آمده است كه روزي پيامبر صلي الله عليه و آله اخلاطي را در سمت قبله ي مسجد مشاهده نمود. صاحب آن را نفرين كرد. اين خبر به گوش همسر آن مرد رسيد. زن به مسجد آمد، اخلاط را پاك كرد و به جاي آن بوي خوش ماليد. پيامبر صلي الله عليه و آله اين زن را كه اقدام به جبران كار همسرش نموده بود، مورد ستايش قرار داد. [2] .