در برخي روايات از راه دادن كودكان و ديوانگان به مسجد نهي شده است. فقيهان نيز به پيروي از اين روايات، ورود كودكان و ديوانگان به مسجد را مكروه دانسته اند.

ولي همان گونه كه در كتاب هاي فقهي بيان شده، مقصود از اطفالي كه از آوردن آنان به مسجد، نهي شده، خردسالاني است كه انسان به طهارت و پاكي آنان اطمينان ندارد و بيم آن مي رود كه مسجد را آلوده نمايند. اما كودكاني كه خوب و بد را مي فهمند، نه تنها راه دادن آنان به مسجد مكروه نيست؛ بلكه سزاوار است آنان را تمرين دهيم تا به مسجد آمد و شد كنند. اين كار باعث مي شود كودكان با خانه ي خدا انس بگيرند و بذر مهر و محبت به مسجد در دل هاي پاكشان كاشته شود.

با اين حال بهتر است كودكان در صف اول نماز نايستند؛ بلكه در ميان صفهاي نماز جماعت پراكنده شوند تا به نوعي تحت مراقبت بزرگسالان قرار گيرند. در حديثي از امام باقر عليه السلام آمده است:

«كودكان را يكجا در قسمت عقب صف هاي نماز جماعت قرار ندهيد؛ بلكه آنان را در ميان صف ها پراكنده نماييد.» [1] .

اين كار در ضمن، نوعي احترام گذاشتن به شخصيت آنان نيز هست.



[ صفحه 107]