برخي از فقيهان با استناد به روايات، بي سقف بودن مسجد را مستحب دانسته اند. پاره اي ديگر پا را فراتر نهاده و سقف ساختن براي مسجد را مكروه شمرده اند. در حديثي از امام باقر عليه السلام آمده است:

«اول چيزي كه قائم ما (امام زمان «عج») بدان مي پردازد، سقف مساجد است. امام عليه السلام سقف مساجد را مي شكند و دستور مي دهد تا به جاي آن، سايباني



[ صفحه 95]



همچون خيمه ي حضرت موسي عليه السلام بنا كنند.» [1] .

همچنين از روايات استفاده مي شود كه نماز و عبادت در مكان بدون سقف داراي فضيلت بيشتري است.

با اين حال، فقيهان متأخر اين مسأله را كمتر مورد بحث قرار داده اند. شايد ترديد در حكم اين مسأله باعث شده آنان نتوانند به صراحت، حكم كنند كه سقف ساختن براي مسجد مكروه است. شهيد ثاني، فقيه نامي شيعه گفته است: «باز بودن بخشي از سقف مسجد كافي است؛ زيرا در بيشتر مناطق براي دفع سرما و گرما به سقف نياز است.» [2] فقيه ديگري گفته است: «در صورت نياز، سايبان ساختن براي مسجد، كراهتي ندارد؛ ولي سقف ساختن حتي در صورت نياز هم مكروه است.» [3] .

در دوران ما در صورت وجود امكانات مي توان از طرح «سقف متحرك» مانند آنچه اكنون در مسجد النبي در مدينه وجود دارد، استفاده كرد. چنانچه مسجد بزرگ باشد، اجراي اين طرح حتي در بخشي از آن نيز مناسب است.