سخن گفتن درباره ي مسجد يعني بحث درباره ي برترين و ارجمندترين مكان هاي زمين؛ چنين بحثي هرگز نمي تواند از بحث درباره ي «مشاهد مشرفه» يعني قبرهاي مطهر پيامبران و امامان عليهم السلام جدا باشد. زيرا جايگاه قبر معصومان عليهم السلام از ارجمندترين و گرامي ترين مكان هاي زمين است و در فضيلت و منزلت از مسجد، برتر و والاتر است.

قرآن كريم از خانه هايي سخن به ميان آورده كه خداوند، خود به تعظيم و بزرگداشت آن فرمان داده و مؤمنان را دستور داده تا در آن به ذكر و ثناي خدا بپردازند. [1] .

ترديدي نيست كه واژه «بيوت» كه در اين آيه آمده و به معناي خانه هاست، مساجد خدا را در بر مي گيرد؛ ولي از روايات استفاده مي شود كه اين كلمه در آيه ي بالا، داراي معنايي گسترده است و خانه علي و فاطمه و تربت پاك پيامبران و امامان عليهم السلام را نيز در بر مي گيرد.

در حديث آمده است كه چون آيه ي ياد شده، نازل شد از پيامبر صلي الله عليه و آله سؤال شد: مقصود از «خانه ها» چيست؟ پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: خانه هاي پيامبران. ابوبكر پرسيد: اي رسول خدا! آيا خانه ي علي و فاطمه عليهماالسلام نيز از همين خانه هاست؟ پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: آري و از برترين آنهاست. [2] .

در فضيلت جايگاه پيامبران و صالحان همين بس كه قرآن كريم، زائران خانه ي خدا



[ صفحه 56]



را دستور مي دهد تا نماز طواف خود را در محل اقامت ابراهيم خليل به جاي آورند. [3] بر پايه ي همين نگرش قرآني است كه امام صادق عليه السلام جاي پاي پيامبر صلي الله عليه و آله را بس بزرگ مي شمرد. آن حضرت به هنگام عبور از مسجد غدير نگاهي به سمت چپ مسجد افكند و فرمود:

«اين جا، جاي پاي رسول خداست، آن گاه كه مي فرمود: هر كس كه من مولاي اويم، علي مولاي اوست. خداوندا! دوستدار علي را دوست بدار و دشمنانش را دشمن دار.» [4] .

ذكر رواياتي كه گوياي فضيلت زيارت تربت پاك پيامبران و امامان معصوم عليهم السلام است، خود نيازمند كتابي جداگانه است. بلكه بسياري از مساجد مهم اسلامي در سايه ي حضور پيامبران و صالحان در آن و يا قرار گرفتن قبرهاي مطهر پاكشان در آن جا داراي فضيلتي دو چندان گشته است.

در زمان ما پس مانده هاي فكري آنان كه امامان معصوم عليهم السلام را با ناجوانمردانه ترين شيوه ها به شهادت مي رساندند و يا آنان را زنداني و مسموم مي كردند براي كم رنگ كردن ياد و نام اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله، شيعيان را به قبرپرستي و شرك متهم مي كنند. آنان بزرگداشت ياد و نام اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله را با توحيد - كه سخت از آن بي خبرند - مغاير مي بينند.

كيست كه نداند اين گريه هاي دروغين هرگز براي دفاع از حريم توحيد نيست؟ اين اشك هاي نيرنگ آميز ريشه در بافته هاي ناصبياني دارد كه براي گمنام نمودن ياد و نام امامان عليهم السلام بهترين راه را پوشش دفاع از توحيد و يگانه پرستي دانسته اند. همگان مي دانند كه دوستداران اهل بيت نه قبر امامان را مي پرستند و نه خود آنان را. شيعيان با بزرگداشت اين قبرهاي پاك، بخشي از دوستي و عشق خود نسبت به اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله را آشكار مي كنند. دوستي و محبتي كه به تصريح قرآن مجيد بر



[ صفحه 57]



هر مسلماني واجب است و مزد رسالت پيامبر صلي الله عليه و آله و زحمت هاي طاقت فرساي اوست. [5] .

مسلمانان و دوستداران اهل بيت، قبر امامان را از آن رو كه بندگان صالح خدايند، زيارت مي كنند. آنان با زيارت قبر امامان با خوبي ها، پاكي ها و ارزش هاي والاي اسلامي پيمان مي بندند و روحشان را در كنار اين بارگاه هاي ملكوتي به آب دعا و عبادت و راز و نياز با خداوند صيقل مي دهند. بدينسان زيارت يعني تجديد پيمان با انسان كامل و تحكيم پيوند با همه ي خوبي ها و فضيلت ها.

البته بر ما لازم است قبر مطهر پيامبر صلي الله عليه و آله و امامان را همان گونه كه آن بزرگواران خود دستور داده اند، زيارت كنيم. انجام كارهاي جاهلانه در هنگام زيارت افزون بر آن كه مايه ي از دست رفتن فضيلت و پاداش زيات است، بهانه اي است به دست دشمنان لجوج تا با دست آويز قرار دادن چنين رفتارهايي، مكتب اهل بيت را در دل هاي ساده انديشان مخدوش جلوه دهند.



[ صفحه 61]