مسجدي بوده است در ميان راه مكه و مدينه، در منطقه ي غدير خم. همان محلي كه پيامبر صلي الله عليه و آله در آن جا علي عليه السلام را به جانشيني خويش منصوب فرمود. راز فضيلت مسجد غدير آن است كه اين انتخاب مبارك و فرخنده در آن جا صورت گرفته است. امامان معصوم عليهم السلام خود در آن نماز مي گزارده اند و شيعيان را نيز به اين كار تشويق مي كرده اند. [1] .

آثار و بقاياي اين مسجد تا زمان محمد بن مكي عاملي معروف به شهيد اول) 733 - 768 ه.ق) و حتي پس از آن وجود داشته است؛ زيرا شهيد اول در كتاب «ذكري» گفته است: ديوارهاي آن تا زمان وي پابرجاست. [2] سمهودي شافعي، متوفاي 911 ه.ق نيز كه يك مدينه شناس بزرگ به شمار مي رود، گفته است: «شخصي كه خود اين مسجد را ديده بود به من خبر داد كه مسجد غدير در حدود سه يا چهار ميلي جحفه قرار گرفته و سيل برخي از قسمت هاي آن را خراب كرده است.» [3] .

در گذشته، راه عبور حاجيان از كنار همين مسجد بوده است. اما گويا مصلحت و رعايت مودت و خويشاوندي اهل بيت ايجاب نموده تا راه حاجيان از آن جا تغيير يابد و اين مسجد كه يادآور علي عليه السلام و حقانيت و مظلوميت اوست، گمنام بماند!!!

با اين همه، مسجد غدير همچون خود رويداد غدير هميشگي است. گر چه جاي اين مسجد اكنون معلوم نيست، اما نور آن در دل و جان حق جويان پرتو افكني مي كند. مسجد غدير از اين نظر همچون قبر مطهر فاطمه ي زهرا عليهاالسلام است. گر چه جاي قبر آن بزرگوار معلوم نيست، اما همه ي در و ديوار شهر مدينه از او سخن مي گويد و نام



[ صفحه 54]



او را فرياد مي كشد.