در سخنان معصومان عليهم السلام نيز اوصاف نيكوي فراواني براي همدمان مسجد برشمرده شده است. برخي از آنها عبارتند از:

1- ايمان به خداوند: در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله آمده است:

«هرگاه ديديد مردي پيوسته به مسجد رفت و آمد مي كند، او را مؤمن بدانيد؛ زيرا خداوند خود فرموده است: «تنها آنان كه به خداوند ايمان دارند، مساجد را آباد مي كنند.» [1] .

از اين حديث به روشني بر مي آيد كه عمارت مسجد تنها به معناي ساختن مسجد و تعمير و مرمت آن نيست؛ حضور در مسجد و اداي نماز و ديگر عبادت ها نيز آباد نمودن مسجد است. از همين رو پيشوايان دين مسجد بي نمازگزار را «مسجد



[ صفحه 34]



خراب» شمرده اند. [2] .

2- الگو بودن انسان هاي مسجدي: امام صادق عليه السلام در اين باره مي فرمايد:

«از هر گروهي تنها آنان كه در فضيلت ها از همگان برترند و الگو و نمونه ي مردمند، به مسجد مي آيند. همچنين از هر خانواده اي برگزيدگان آنها اهل مسجد است.» [3] .

3- فرخندگي و بركت مسجديان براي جامعه: در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله آمده است كه انسان هاي مسجدي، مبارك، آراسته و از كژي و گمراهي محفوظند. [4] .

بركت وجود مسجديان براي جامعه ي اسلامي به شكل هاي گوناگوني جلوه گر مي شود. خداوند مهربان گاه به يمن وجود مسجديان يك جامعه از كيفر نمودن مردمي كه مستحق خشم و غضب الهي گشته اند، چشم پوشي مي كند و عذابشان را به تأخير مي افكند؛ تا شايد از شيوه ي نادرست خود دست بردارند و به راه ايمان و پرهيزگاري باز گردند. در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله آمده است:

«هرگاه اهل سرزميني در گناه غوطه ور شوند ولي سه گروه از مؤمنان در ميان آنها باشند، خداوند آنان را ندا مي كند كه: اي اهل گناه و سركشي! اگر در ميان شما گروهي كه به احترام من به يكديگر محبت و دوستي مي ورزند و گروهي كه با نماز خود، زمين و خانه هاي مرا آبادان نگه مي دارند و گروهي كه سحرگاهان از سر خوف و خشيت به استغفار مي پردازند وجود نداشت؛ عذابم را بي هيچ ملاحظه اي بر شما فرو مي فرستادم.» [5] .

با توجه به وجود اين گونه صفات نيك در انسان هاي مسجدي است كه پيشوايان دين توصيه كرده اند تا دوستان صميمي و برادران ايماني خود را از ميان مسجديان برگزينيم.



[ صفحه 35]