ارزش و منزلت هر مكاني - حتي اگر به خودي خود مقدس و ارجمند باشد - به ويژگي هاي كساني كه بدانجا رفت و آمد مي كنند نيز بستگي دارد. مسجد، هم خود مقدس و والاست و هم جايگاه گرد آمدن نيكان و صالحان جامعه است. اين ويژگي، فضيلت مسجد را دو چندان مي سازد و هر انسان بيدار دلي را به انس با خانه ي خدا تشويق مي كند.

ويژگي هايي كه در قرآن مجيد براي مسجديان بر شمرده شده عبارتند از:

1- ايمان به خداوند و روز قيامت

2- به پا داشتن نماز كه نشانه ي انجام واجبات عبادي است.

3- پرداخت زكات كه مظهر انجام وظايف اقتصادي است.

4- ترس و حساب بردن از خداوند.

اين چهار ويژگي از آيه ي 18 سوره ي توبه استفاده مي شود؛ آنجا كه مي فرمايد:

«تنها كساني مساجد خدا را آباد مي كنند كه به خداوند و روز قيامت ايمان آورده و نماز بپاي دارند و زكات بپردازند و از كسي جز خدا هراسي به دل نداشته



[ صفحه 33]



باشند. چنين كساني اميد مي رود كه از هدايت يافتگان باشند.»

قرآن مجيد در جايي ديگر نمازگزاران مسجد را اين گونه توصيف مي كند:

«در [مساجد] مرداني حضور مي يابند كه صبحگاهان و شامگاهان به تسبيح و ثناي خدا مي پردازند و هيچ معامله و تجارتي آنان را از ياد خدا و بپا داشتن نماز و پرداخت زكات باز نمي دارد. آنان از روزي كه دل ها و ديدگان در حال اضطراب و دگرگوني است، در هراسند.» [1] .

همچنين قرآن مجيد در توصيف نمازگزاران مسجد قبا كه يك مسجد نمونه ي اسلامي است مي فرمايد:

«در مسجد قبا مرداني حضور مي يابند كه دوستدار پاكيزه خويي و پاكيزگي اند.» [2] .