اميرالمؤمنين عليه السلام در نهج البلاغه مي فرمايد:

«براي جان هاي شما بهايي جز بهشت نيست؛ پس آن را جز به بهشت مفروشيد.» [1] .

از روايات بسياري استفاده مي شود يكي از عوامل دستيابي به اين گوهر گرانبها رفت و آمد به مسجد است. در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله آمده است:



[ صفحه 24]



«دعوت مؤذن را پذيرفتن، توفيق و رحمت الهي است و پاداش آن، بهشت است. در قيامت با كسي كه اين دعوت را پاسخ مثبت نگويد، ستيز خواهم كرد. خوشا به حال كسي كه نداي دعوت كننده ي به سوي خدا را پاسخ گويد و به سوي مسجد بشتابد؛ اين تنها مؤمنان بهشتي اند كه اين ندا را پاسخ مي گويند.» [2] .

انسان مسجدي، يك بهشتي عادي نيست. او پرچمدار بهشتيان است و ديگران پشت سر او به بهشت وارد مي شوند. [3] از برخي روايات استفاده مي شود كه مسجديان در بهشت، همنشين صديقان و شهيدانند و با پيامبران بزرگي همچون داوود عليه السلام همدمند. [4] .