علامه سيد محسن جبل عاملي از علماي بزرگ شيعه است. ايشان در دمشق مدرسه اي تأسيس كرد كه دانش آموزان شيعه در آن مدرسه تحت نظر آن جناب تحصيل مي نمودند.

ايشان چنين تعريف مي كرد: «يكي از تربيت يافتگان مدرسه ي ما براي تحصيل علم، به آمريكا مسافرت كرد. از آنجا كاغذي براي من نوشت به اين مضمون: «چند روز پيش، شاگرد مدرسه ي ما را امتحان مي كردند. من هم براي امتحان رفتم. مدتي نشستم تا نوبت به من رسيد. بسيار طول كشيد تا اين كه وقت دير شد و ديدم اگر بنشينم، نماز فوت مي شود. از جا حركت كردم كه بروم نماز بخوانم. آنهايي كه در آنجا بودند، پرسيدند: «كجا مي روي؟ چيزي نمانده كه نوبت تو برسد».

گفتم: «من يك تكليف ديني دارم، وقتش مي گذرد».

گفتند: «امتحان هم وقتش مي گذرد. اگر اين جلسه برگزار شود، ديگر جلسه اي تشكيل نخواهند داد و براي خاطر تو هرگز هيأت ممتحنه جلسه ي خصوصي تشكيل نمي دهند».

گفتم: «هر چه بادا باد! من از تكليف ديني خود صرف نظر



[ صفحه 153]



نمي كنم». و بالاخره رفتم.

از قضا، هيأت ممتحنه متوجه شده بودند كه من به اندازه ي اداي يك وظيفه ي ديني غيبت كرده ام، آنها انصاف داده و اظهار نمودند: «چون اين شخص در وظيفه ي خود جدي است، روا نيست او را معطل بگذاريم. براي قدرداني از اين كه عمل به وظيفه نموده، بايد جلسه اي خصوصي برايش تشكيل دهيم».

اين بود كه جلسه ي ديگري تشكيل دادند، من نيز حاضر شدم و امتحان دادم. [1] .