شخصي به نام عبدالرحمان، در مدينه مدتي معلم و آموزگار كودكان و نوجوانان بود، يكي از فرزندان امام حسين عليه السلام به نام «جعفر» به مكتب او مي رفت.

معلم، آيه ي شريفه ي «الحمدلله رب العالمين» را به جعفر آموخت.

امام حسين عليه السلام به خاطر اين آموزش معلم، هزار دينار و هزار حله (پيراهن مرغوب) به معلم داد، و دهان او را پر از مرواريد كرد.

شخصي از امام پرسيد: آيا آن همه پاداش به معلم، روا است؟

امام حسين عليه السلام در پاسخ او فرمود: «آنچه را كه دادم چگونه برابري مي كند با ارزش آنچه كه او (معلم) به پسرم اين جمله را آموخت: «الحمدلله رب العالمين؟!»

در ايجا ذكر اين حديث نيز جالب است كه پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: وقتي معلم، آيه ي «بسم الله الرحمن الرحيم» را به كودكي بياموزد، خداوند براي او و آن كودك و پدر و مادر كودك، برائت از آتش را مي نويسد. [1] .



[ صفحه 142]