امام كاظم عليه السلام وقتي كه سر از ركوع نماز وتر برداشته و مي ايستاد، مي گفت: خدايا! تو فرموده اي: «كمي از شب را مي خوابيدند و در سحرها استغفار مي نمودند». به خدا سوگند، خواب من طولاني و شب خيزي من اندك است. حال اين سحر است و من به استغفار از گناهم برخاسته ام؛ استغفار كسي كه نه مالك سود و زيان خود مي باشد و نه مرگ و حيات و نشورش را در اختيار خود دارد، سپس به سجده مي افتاد. [1] .