اين نماز چهار ركعت است كه دو سلام دارد (دو تا دو ركعتي). در هر ركعتي حمد و سوره مي خواند. سپس پانزده مرتبه مي گويد: «سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اكبر». و همين تسبيح را ده مرتبه در ركوع و همچنين ده مرتبه بعد از سر برداشتن از آن و ده مرتبه در سجده دوم و ده مرتبه بعد از سر بلند نمودن تسبيحات را مي گويد. پس در هر ركعتي هفتاد و پنج مرتبه و مجموع آنها (در تمام چهار ركعت) سيصد تسبيح مي شود.

حال چنانچه كسي مي خواهد نماز جعفر را بخواند، اما فرصت كافي براي گفتن تمامي سيصد مرتبه ذكر تسبيحات اربعه را ندارد،



[ صفحه 120]



مي تواند به همان مقدار كه فرصت دارد بخواند و مابقي را پس از اتمام نماز، در هر حالتي كه بود، به اميد ثواب بخواند و اگر اصلا وقت براي گفتن تسبيحات اربعه ندارد، مي تواند دو نماز دو ركعتي به نيت جعفر بخواند و ذكرهاي تسبيحات اربعه را بعد از نماز در حال راه رفتن و يا در محيط كار به اميد ثواب بگويد و يا اگر فرصتش به مقداري است كه فقط مي تواند دو ركعت از نماز را به صورت كامل بخواند، مي تواند آن دو ركعت را خوانده و بعد كه فرصت پيدا كرد دو ركعت ديگر را بخواند. حال اگر تسبيحات اربعه را فراموش كرد بخواند، در صورتي كه محلش نگذشته باشد، بايد آن را به جا آورد؛ اما اگر محل آن گذشته، نمازش صحيح است، ولي بايد بعد از نماز هر مقداري را كه فراموش كرده است، به اميد ثواب قضا كند.