ابن ابي يعفور مي گويد: به حضور امام صادق عليه السلام رسيدم و عرضه داشتم: قربانت شوم، بفرماييد چه زماني انسان به خدا و خدا به او نزديك است؟

فرمود: چون آخر شب برخيزد، در حالي كه چشم هايش در خواب هستند، وضويي شاداب گرفته و در عبادتگاه خويش بايستد، و با حضور قلب و توجه به خدا، تكبير نماز گفته و قرائت را بخواند و دو ركعت نماز به جاي آورد و آن گاه براي نماز ديگري برخيزد، از سوي آسمان و از جانب عرش اين ندا برآيد: اي بنده اي كه خداي خود را مي خواني! الحال احسان و بر و خير از جانب آسمان در حال فرود آمدن بر تو مي باشد، و فرشتگان از كنار قدم هايت تا عنان آسمان گرد تو جمع شده اند و خداوند مي فرمايد: اي بنده من! اگر بداني با چه كسي در حال گفتگو و راز و نيازي، انفتال از خود نشان نمي دهي. (راوي گويد) گفتم: اي فرزند رسول خدا! قربانت شوم، مقصود از انفتال چيست؟ امام در حالي كه صورت خويش را به سمت پشت سر مي چرخانيد، فرمود: انفتال اين است كه صورت و بدنت را برگرداني. [1] .