رسول اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: «در بهشت درختي است كه از آن اسب هاي ابلق (سياه و سفيد) با دو بال و با زين هايي از ياقوت بيرون مي آيند. اولياء خدا بر آنها سوار مي شوند به هر جاي بهشت بخواهند به پرواز درمي آيند.

اهل بهشت از خدا مي پرسند: خدايا! اين بندگان تو چگونه به اين مقام و جايگاه رسيده اند كه ما از آن محروم هستيم.

جواب مي شنوند: «آنها كساني هستند كه در دنيا شب ها از بستر خواب بيرون مي آمدند و به نماز و راز و نياز مشغول بودند، در حالي كه شما در خواب بوديد، و روزها كه شما مي خورديد و مي نوشيديد، آنها روزه مي گرفتند و هميشه از ترس و شوق من مي گريستند». [1] .