در تفسير عياشي از ابي الصباح روايت شده كه گفت:

خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم و عرض كردم: معناي جمله ي «و ان من شي ء الا يسبح بحمده» چيست؟

فرمود: هر چيزي خداي را با تسبيح خود حمد مي كند، آري همين كه مي بينيم ديوارها ترك مي خورد و شكاف برمي دارد اين خود تسبيح ديوار است، چون نشان مي دهد كه تعمير احتياج دارد.

و در همان كتاب از نوفلي، از سكوني، از جعفر بن محمد، از پدرش - عليهماالسلام - روايت كرده كه فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و آله نهي كردند از اين كه چهارپايان را داغ كنند، و اين كه مردم به صورت آنها بزنند؛ زيرا چهارپايان هم خدا را به حمد تسبيح مي گويند.

اين مطلب را كليني هم در كافي به سند خود از محمد بن مسلم از امام صادق عليه السلام از رسول خدا نقل كرده كه در ضمن حديثي فرمود: «حيوانات را از صورت داغ مكن».

و در همان كتاب، از اسحاق بن عمار، از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود: «هيچ مرغي نيست كه در صحرا يا دريا شكار شود، مگر به خاطر اين است كه در تسبيح خدا كوتاهي كرده است». [1] .



[ صفحه 86]