«عبدالله بن يحيي» از دوستان امام علي عليه السلام بود، به خدمتش آمد و بدون گفتن: «بسم الله» بر تختي كه در آن جا بود نشست. ناگهان بدنش منحرف شد و بر زمين افتاد و سرش شكست. علي عليه السلام دستي بر سر وي كشيد و زخم او التيام يافت. سپس فرمود: آيا نمي داني كه پيامبر صلي الله عليه و آله از سوي خدا براي من حديث كرد كه: هر كاري كه بدون نام خداوند شروع شود، بي سرانجام خواهد بود.

گفتم: پدر و مادرم به فدايت باد! مي دانم و بعد از اين ترك نمي گويم.

فرمود: در اين حال بهره مند و سعادتمند خواهي شد.

امام صادق عليه السلام در هنگام نقل اين حديث فرمود: بسيار مي شود كه بعضي از شيعيان ما «بسم الله» را در آغاز كارشان ترك مي گويند و خداوند آنها را با ناراحتي مواجه مي سازد تا بيدار شوند، و ضمنا اين خطا از نامه ي اعمالشان شسته شود. [1] .