امام رضا عليه السلام فرمود: چون خواستي به نماز بايستي با حال كسالت، خواب آلودگي، شتاب و لهو و بازي مايست؛ بلكه با آرامش و وقار نماز را به جاي آور و بر تو باد كه (در نماز) خاشع و خاضع باشي و براي خدا تواضع كني و خشوع و خوف را بر خود هموار سازي، در آن حال كه بين بيم و اميد ايستاده باشي و پيوسته نگران و محترز باشي. پس به سان، بنده اي گريخته و گنه كار (بازگشته و) در محضر مولايش ايستاده، در پيشگاه خدا بايست؛ پاهاي خود را كنار هم نه و قامتت را راست نگهدار و به راست و چپ روي مگردان؛ و چنين بدان كه گويي خدا را مي بيني؛ كه اگر تو او را نمي بيني او تو را مي بيند.... [1] .