امام صادق عليه السلام فرمود: به درستي كه من مؤمني از شما را دوست



[ صفحه 76]



دارم كه وقتي به نماز واجب مي ايستد با قلبش به سوي خدا متوجه گردد و قلب خود را در حال نماز به دنيا مشغول نسازد، پس هيچ مؤمني نيست كه با قلب خود در نمازش به سوي الله برود، مگر اين كه خداوند با همه ي الطاف خود به او روي مي آورد و بعد از آن قلوب همه مؤمنين هم از راه رأفت و مهرباني به سوي او روي مي آورند. [1] .