امام رضا عليه السلام در جواب مسائل محمد بن سنان نوشت: وضو كه به خاطر آن، شستشوي وجه و ذراعين و مسح رأس و قدمين بر بنده واجب است، قيام بنده است در ساحت و حضور پروردگار خود، و رو آوردن بنده است به درگاه او با جوارح ظاهره ي خود، و ملاقات نمودن بنده است با آن جوارح ظاهر با كرام الكاتبين. پس مي شويد صورت را، از جهت سجود و خضوع. و مي شويد، دست ها را به جهت گردانيدن آنها و به جهت خوف و شوق و انقطاع از دنيا به سوي خداوند خود. مسح مي كشد سر و قدم هاي خود را، از جهت اين كه ظاهر و آشكارند. و روي مي آورد به آن دو، در همه احوال (و تخفيف در مسح) براي اين است كه آن فروتني و انقطاع به سوي خدا كه در وجه و ذراعين است در آن دو نمي باشد. [1] .