شخص نكوكاري از دنيا رفت. او را به خاك سپردند. در عالم برزخ مأموران الهي (نكير و منكر) او را نشاندند. يكي از مأموران به او گفت: «ما مي خواهيم صد تازيانه از عذاب الهي را بر تو بزنيم».

مرد نكوكار گفت: «طاقت ندارم».

مأمور گفت: «نود و نه تازيانه مي زنيم».

او پاسخ داد: «طاقت ندارم».

مأموران الهي به خاطر اين كه وي، مردي نيكوكار و صالح بود، عدد به عدد كم كردند و او مكرر در جواب مي گفت: «طاقت ندارم».

تا اين كه مأموران گفتند: «يك تازيانه به تو مي زنيم و ديگر هيچ راهي براي عفو اين يك تازيانه نيست. حتما بايد اين تازيانه را بخوري!»



[ صفحه 68]



وي پرسيد: «به خاطر چه گناهي اين تازيانه را مي زنيد؟»

مأموران در پاسخ گفتند: «چون يك روز بدون وضو نماز خواندي». همان يك تازيانه را زدند، قبرش پر از آتش شد. [1] .