يكي از عباداتي كه در اسلام داراي ابعاد مختلف است، و در عين آن كه عبادت است، جنبه ي سياسي، اجتماعي و فرهنگي دارد،نداي ملكوتي اذان مي باشد. اذان بر دو گونه است: اذان اعلامي، و اذان قبل از نماز.

اذان اعلامي، پنج نوبت در هر شبانه روز - و سه نوبت در محيطهاي ما - شعار و تلقين هر شب و روز است كه با تكبير شروع شده و با تهليل و نفي هرگونه معبودهاي باطل و اثبات معبود حق پايان مي يابد، و به جاي بوق و كرنا و شيپور و ناقوس، مفاهيم عالي اعتقادي را تعليم داده و مردم را به اجتماع و وحدت و يكپارچگي و عبادت باشكوه، نماز با صف هاي به هم فشرده دعوت مي نمايد. اذان مكتبي است كه انسان ها را براي ورود به مكتبي بزرگ تر فرامي خواند، و فرهنگي است كه مقدمه و زمينه ي فرهنگي والاتر خواهد شد. [1] .