مردي نزد امام محمدباقر عليه السلام رفت و از حالت شخص ديگري چنين ياد نمود: مردي است بي پروا، مرتكب محارم مي شود، و واجباتش را سبك مي شمارد، حتي نمازش را ترك مي كند.

امام عليه السلام از حالت تكيه درآمد و نشست و فرمود: «سبحان الله! نماز واجب را ترك كرد؟ همانا ترك نماز واجب نزد خدا بزرگ است». [1] .



[ صفحه 60]