يكي از كسبه ي بازار مشهد نقل مي كرد:

«ما دو نفر بوديم و وضع مالي ما خيلي بد بود. روزي تصميم گرفتيم براي رفع مشكل خود برويم خدمت شيخ حسنعلي اصفهاني. رفتيم منزل ايشان. عده ي زيادي در انتظار نوبت بودند. ما هم منتظر مانديم تا نوبتمان برسد. اما ناگهان شيخ از ميان جمعيت، ما را پيش خود خواند.

به من گفت: تو بايد كاري را انجام دهي كه آن را ترك كرده اي.

بعد به دوستم گفت: تو هم كاري را كه انجام مي دهي ترك كن. برويد و به وظايف خود عمل كنيد تا وضع شما بهتر شود!



[ صفحه 58]



اعتراف مي كنم كه من نماز نمي خواندم و دوستم هم شرابخوار بود. به توصيه ي شيخ، گناهان خود را ترك و به وظايف ديني خود عمل كرديم. از آن پس هرگز نمازم ترك نشد و با توجه خاص آن را مي خواندم. اين بود كه بعد از آن، وضع مالي ام بهتر شد. [1] .