يكي از شيعيان به نام مسعده، حضور امام صادق عليه السلام آمد و پرسيد: «چرا شما زناكار را به عنوان كافر، معرفي نمي كنيد، ولي ترك كننده ي نماز را كافر (معنوي) مي ناميد؟، دليل اين تفاوت چيست؟».

امام صادق عليه السلام فرمود: زيرا زناكار و امثال او (مثل شرابخوار)، اين كار را به خاطر چيره شدن شهوت جنسي بر او، انجام مي دهد، ولي ترك كننده ي نماز، آن را ترك نمي كند مگر به خاطر «استخفاف» (سبك شمردن نماز)، مرد زناكار به سوي زن نمي آيد مگر به جهت آن ميل شديدي كه به او دارد، و لذتي كه مي برد، ولي كسي كه نماز را ترك مي كند، در ترك نماز هيچ گونه لذتي نيست، وقتي لذت نبود، معلوم مي شود كه «سبك شمردن نماز» باعث ترك آن شده است.

«و اذا وقع الاستخفاف وقع الكفر؛ وقتي سبك شمردن (و بي اعتنايي به) نماز حاصل شد، به دنبال آن نوعي از كفر (كه غالبا از



[ صفحه 57]



افكار و بي اعتنايي سرچشمه مي گيرد حاصل مي گردد». [1] .