امام رضا عليه السلام پنج مورد از فلسفه و راز نماز را چنين برمي شمارد:

1- نماز اقرار به ربوبيت خدا و نفي هرگونه شريك براي او و ايستادن با كمال خضوع و كوچكي و بيچارگي در پيشگاه خداست.

2- ايستادني كه با اعتراف به گناه و درخواست آمرزش گناهان



[ صفحه 25]



گذشته و نهادن صورت بر زمين، پنج نوبت در شبانه روز به احترام عظمت خدا، مقرون مي باشد.

3- موجب ياد خدا و دوري از غفلت و سركشي، و باعث خشوع، فروتني و اشتياق، و خواهان طلب افزايش معنوي و مادي است.

4- نماز انسان را به مداومت بر ذكر خدا در شب و روز برمي انگيزاند تا بنده، مولا و آقا و مدبر و آفريدگار خويش را فراموش ننمايد، چرا كه فراموشكاري موجب طغيان و سركشي خواهد شد.

5- انسان در حال نماز در پيشگاه خداوند و در ياد خدا است و همين حالت او را از گناه بازمي دارد و از انواع تباهي ها جلوگيري مي كند. [1] .