اميرمؤمنان عليه السلام از رسول خدا صلي الله عليه و آله روايت كرده كه فرمود: نماز مركب از چهار سهم و قسم مي باشد: قسمتي از آن، وضوي كامل با تمام شرايطش مي باشد، و سهمي از آن ركوع، و سهمي از آن سجود، و قسمت ديگر آن خشوع مي باشد.

عرض شد: يا رسول الله! خشوع چيست؟

فرمود: تواضع و خود كوچك بيني در پيشگاه خداوند در نماز مي باشد و به اين كه بنده با قلب، تمامي وجودش متوجه پروردگار بزرگ بشود. پس اگر ركوع، و سجود و ساير سهام و قسمت هاي نماز را كامل انجام دهد، نمازش به آسمان بالا مي رود، و از براي آن نوري است كه تلألؤ دارد و مي درخشد، و درهاي آسمان به رويش گشوده مي گردد، خطاب به صاحبش مي كند و مي گويد: تو مرا حفظ كردي و با حفظ شرايط انجام دادي، خدا تو را حفظ گرداند و ملائكه مي گويند: درود خدا بر صاحب اين نماز (كه با شرايط كامل او را اقامه نموده). ولي اگر قسمت هايي از نماز را كامل و صحيح انجام نداده باشد، نمازش بالا مي رود، در حالي كه ظلمتي آن را فراگرفته، و درهاي آسمان به روي آن نماز بسته مي گردد، به صاحبش مي گويد: مرا ضايع كردي، خدا تو را ضايع گرداند! و آن نماز به صورت صاحبش زده مي شود. [1] .