ابوذر! شنيده ايم امروز رسول خدا صلي الله عليه و آله سفارش هايي به تو كرده اند.

- آري. سخناني به من فرمودند و هدايايي ارزاني داشتند كه حاضر نيستم آنها را با همه ي مال دنيا عوض كنم.

- آيا، ما را لايق شنيدن آن اندرزها مي داني؟

- بلي، حتما اگر گوش دل بسپاريد، آن كلمات نوراني را به شما نيز هديه مي كنم.

پيامبر گرامي صلي الله عليه و آله خطاب به من فرمودند:

اي ابوذر! هنگامي كه تو، به نماز مي ايستي، انگار در خانه بزرگمرد كريمي را مي كوبي، و هر كس در خانه بزرگ و اميري را به اصرار و بسيار بكوبد، سرانجام، آن در به روي وي گشوده خواهد شد.

اي ابوذر! هيچ مؤمني نيست كه نماز بگزارد، مگر آن كه بدان اندازه بر وي نيكي فرو بارد كه ميان او و عرش را پر سازد. و خداي عزوجل فرشته اي را برگمارد تا ندا دردهد كه:

«اي فرزند آدم! هرگاه مي دانستي كه از «نماز» چه حاصلي خواهي داشت، و با چه كسي در حال راز و نياز و سرگرم گفت وگو هستي، هرگز ملول نمي شدي و به هيچ سويي التفات نمي كردي!». [1] .



[ صفحه 17]